mix match mexx

Vorige week was het zover eindelijk de dropping van kvm wat een pret dat we hadden hier volgt het totale verslag geschreven door michel c;

Droppingsverslag aka the Apple witch project

Toen ik op zaterdag 6 november 2010 's morgens wakker werd wist ik het al: de avond zou een historische hoogtepunt in de KV Maastricht geschiedenis worden. Nou ja... in mijn persoonlijke KV Maastricht geschiedenis dan. Het zou namelijk de eerste keer sinds het ontstaan van KV Maastricht in 1995 worden dat ik een dropping ging lopen zonder er zelf bij betrokken te zijn als organisatie. En of het een hoogtepunt is geworden...

Om mij GOED psssychisch voor te bereiden op de zware dropping had ik de hele week MacGyver, ultimate Survival van Ber Grill en alle Blair Witch project films gekeken. Ik had een paar belangrijke zaken geleerd.

van Berke:
- hoe je een slang kan doden door zijn hoofd eraf te bijten... dat werkte uitstekend want ik heb het meteen uitgetest op onze tuinslang en die vertoont geen teken van leven meer.
- dat zelfs kleine kevers vol proteïne zitten... leek me niet dat we in het bos een VW Kever zouden tegenkomen daarnaast heb ik geen ijzertekort.
- hoe ik in uiterste noodgeval mijn eigen urine moest drinken... in mijn geval in uiterste nooitgeval.

van Macgyver:
- altijd een rol ducktape en zakmes bij je hebben... in het geval dat ik een vliegtuig moest maken van een paar boomstronken.
- altijd doen wat je gevoel je ingeeft... kom ik later op terug.

van Blair Witch:
- niet vergeten een camera meenemen...zou kan het nageslacht zien hoe bij je mysterieus verdwijning in de bossen snotverkouden was.

Ik wist dus dat ik een kans had om deze dropping te overleven. Bij de kantine aangekomen zag ik dat deze al in lichterlaaie stond door de nodige theelichtjes. Het wachten dat we mochten vertrekken kon beginnen. De eerste groep de gierende hormoontjes oftewel de A1 werd al snel op pad gestuurd. Meteen was het een stuk rustiger in de kantine geen geluiden meer van sms-ende, hyvende en ping!ende telefoonverslaafde pubers. Vrij vlot daarna werd de groep NasYellowDienManuelCe afgevoerd naar het bos en werd een trio Anonieme Alcoholisten genaamd Fab, Camille en Jeroen naar 'n cafe in de buurt van een bos gebracht zodat ze daar droog en warm een droppingsverhaal bijelkaar konden verzinnen. Nu nog een groep Heerlenaren die moesten vertrekken en dan mocht onze groep ook weg. Hoeraaaa ik kon bijna niet wachten en moest dan ook van de spanning snel nog effe plasje plegen. Terwijl ik dat deed dacht ik aan wat ik geleerd had van Berke en zag mijn noodgevaldrank in het toilet verdwijnen. Shit een beetje dom maar ik had gelukkig mijn ducktape nog.

Korte tijd later werd onze groep(gezusters Lammerschop, Ivo, tante Karin en ondergetekende) hardhandig in een geblindeerde bus gesmeten. De rit was een ware martelgang. Figuurlijk vanwege de kort door de bocht rijstijl. Letterlijk vanwege het horrorverhaal dat Petra vertelde over een modeshow in vreselijke kleren die ze had gelopen. Of was het andersom? Want ik gooi letterlijk en figuurlijk nog wel eens door elkaar. Opeens remde de bus keihard, we vlogen alle kanten op, de deur zwaaide open en we werden gesommeerd uit te stappen, daarna scheurde de bus met rokende banden weg. We waren beduusd achtergelaten nu moesten we echt gaan survivallen. In het duister herkenden we de parkeerplaats van camping de Boskant in Gäöl gelegen aan de kant van het bos... vandaar de originele naam.

We konden het Bunderbos in. Onderweg bekeek ik nog eens GOED de survivalkwaliteiten van ons groepje.
- Tante Karin was dichtbij haar geboortegrond Gäöl. Zij had ontelbare keren in het Bunderbos gelopen...dus dat kwam wel GOED.
- Ivo was de routeverkenner. Hij had ontelbare keren door het Bunderbos gereden...met de trein weliswaar maar GOED.
- De gezusters Lammershop. Zij hadden ontelbare keren ook iets met het Bunderbos... maar wat precies weet ik niet meer zo GOED.
- Ikzelf had totaal niks met het BunderBos maar ik had de les van MacGyver GOED in mijn hoofd: altijd doen wat je gevoel je ingeeft. Ik zou bij twijfel aan de groepsbeslissing niet hun weg maar mijn eigen gevoel volgen.
Uiteindelijk zou dan alles GOED komen.

Onze routeverkenner gaf aan dat we de gele paaltjes moesten blijven volgen. Of om in Karins taaltje te spreken: Veer blieve loare noa de geile paolkes. In het bos werd er gezellig gekeuveld vooral door de gezusters Lammerschop, warme choco met rum uitgedeeld door Karin en Ivo bleef stilletjes de route in de gaten houden. We zijn er vanalles tegengekomen. Een koninklijke stoel waarna Heks Karin ons verleidde om vergiftigde appels te eten. Een groep die niet bij KV Maastricht hoorde maar wel onze route liepen, een gevaarlijke steile afdaling, een steile ongevaarlijke beklimming, een ijzeren brug, een houten brug en bomen zeer veel bomen. Uit het bos zijn we ook nog wel een paar bomen tegenkomen (vooral slagbomen) maar in het bos waren het echt toch veel meer bomen.

Al was het appelthema nog steeds actueel we moesten een weg zien te vinden die cryptisch omschreven was een fruitsoort die geel of rood kan zijn en in september geoogst wordt zoiets. Petra kwam met paprika maar het bleek om de Appellaan te gaan. Hoe toepasselijk.

Nu we weer asfalt onder onze voeten voelden, kwamen we nog allerlei zaken tegen: een feesttent met Jansse Bagge&Frans Duits, een controlepost zonder feesttent, een mooi verlicht kasteel en uiteindelijk kwamen we weer terug in de kantine die nog steeds mooi in lichterlaaie stond. Daar volgde de prijsuitreiking. Van de 5 deelnemende groepen werden 3 groepen gediskwalificeerd vanwege trommelen op tafel (zo puberaal), weigeren de foto's laten zien (zo Heerlens) en weigeren de dropping te lopen cq liever in een cafe zitten zuipen (Zo Fab, Camille en Jeroens).

We konden dus nog eerste worden... spannend maar de winnaar werd: de groep NasYellowDienManuelCe. Zij kregen als prijs een keyfinder. Ze waren de terechte winnaars ze hadden leukere foto's gemaakt dan ons en zij hadden geshot met Zeeman Semen van 85% nee 30%. Toch kregen wij ook zo'n flu(i)t sleutelhanger. Alleen die van mij deed het niet. Manuel zou hem wel effe vakkundig repareren. Er werd getimmerd, onder
water gedompeld, op gestampt maar uiteindelijk deed ie het!!!! Na ok alleen het lampje deed het zonder geluid.

Daarna werd er met veel plezier nageborreld en heeft vooral Celine zich van haar beste kant laten zien qua mimiek en qua uitspraken oa: Haw diene bavie en iets met afleiden van de aandacht op mezelf.

Conclusie: Ik heb de dropping letterlijk of figuurlijk overleefd, wel met de nodige blaore aon mien pu maar het was gezellig vooral het voor- en naborrelen. Volgende keer wil ik zeker weer bij Karin in de groep want die heeft lekkere hete chocorum drum en heerlijke appels.

Maw eind GOED appel GOED.

Michel Cilissen

Oh ja de les van Blair Witch: ik was niet vergeten om een camera mee te nemen...maar alleen wel vergeten om de camera te gebruiken

de ochtend erop heerlijk gezwommen bij de ijzeren man en mexx is zelfs op de groote mensenwc gaan plassen we zijn apetrots na een groot strijd en opgeven dat hij nu al twee weken zelfstandig op het potje gaat ...zei al vanmorgen ik ben grote jong luiers is voor baby's nu volhouden die handel scheelt weer in de luiers en meer geld over voor andere leuke dingen..